Een hele tijd geleden besloot ik dat het genoeg geweest was. De plaats die voorheen gekend was als "bureau", was een echte opslagplaats voor stof en naaidingen geworden. De deur ging nog net open, maar je moest absoluut niet proberen om je een weg te banen door alle stapeltjes. Dus nam ik me voor dat ik geen nieuwe stofjes meer mocht kopen, voor er weer orde in de chaos was.
Geen nieuwe stofjes kopen, betekende jammergenoeg ook minder motivatie om te naaien. En dus werden de stapels ook niet echt kleiner... Toen besloot ik dat het echt genoeg geweest was (ik wilde nieuwe stofjes!), en begon ik alvast met het verwerken van de overschotjes tricot.
Een
marcelleke voor zoon 1 vraagt niet zo veel stof, en is snel klaar. Ideaal dus!
Meet my little James Dean:
Zoon 2 wou het ook eens passen en vroeg zo lief "Mama foto maken", dat ik dat niet kon weigeren...
De chaos werd ondertussen wat ingeperkt, en ik mocht van mezelf weer wat stof kopen. Gelukkig maar! :-)
Stofjes: restjes